Op avontuur in Cambodja

Het nieuwe jaar 2023 is bij ons goed begonnen! In ieder geval totaal niet saai en vol avontuur.

Oudjaarsavond vierden we op de rooftopbar van een mooi hotel in Hoi Chi Min aan de rivier met uitzicht op het vuurwerk. Babyfoon-app aan en champagne drinken maar! Evi en Saar sliepen overal door heen, heerlijk.

Met een tikkie kater en na een uitgebreid ontbijt bezochten we de stad Ho Chi Min. Maar de grote steden in Azië zijn niet echt gemaakt om rond te lopen met twee peuters. Overal, maar dan ook overal is het druk met auto’s, maar vooral met heel veel scooters. Als er al trottoirs in een straat zijn, dan staan ze vol met scooters. Echt wel opletten geblazen dus. We vonden Ho Chi Min lang niet zo’n chaotische stad als Hanoi, maar heel bijzonder is het verder niet. Daarom zijn we met een ons katerige hoofd wederom in een binnenspeeltuin met Evi en Saar beland. Het blijft een soort gecombineerde hemel en de hel op aarde tegelijk. Want eerlijk is eerlijk, Evi en Saar kunnen zich hier volledig uitleven op de trampolines, in het ballenbad, verkleden en spelen, omringd door 1000 knipperende lichtjes, keiharde kerstmuziek en neonkleuren.

Na twee nachten Ho Chi Min vervolgden we onze reis richting de Mekong Delta, waar we de Cu Chi tunnels bezochten. Dit gangenstelsel werd gebruikt in de Vietnam oorlog om te schuilen en de Amerikaanse soldaten te verrassen met tegenaanvallen. Heel indrukwekkend om te zien hoe smal en ingenieus dit gangenstelsel gemaakt is. Er waren er nog verschillende in tact, waar je maar net in past. Voor Evi en Saar was dit wel een heel tof en spannend. Naast de gangenstelsels waren er diverse boobytraps te zien. Dit was voor ons ook gelijk een les in wat we Evi en Saar wel en niet vertellen. We probeerden de feiten niet helemaal te negeren, maar natuurlijk ook niet alle (gruwelijke) details te benoemen. Vooral bij Evi draaide haar verbeelding overuren. Ze was bang dat ze ieder moment in zo’n booby trap zou kunnen vallen.

In Can Tho verbleven we in een lekker resort met fijn zwembad waar we iedere ochtend in plonsden. Ook bezochten we op de Mekong Delta de drijvende markt. Allerlei bootjes met diverse koopwaar, die locals en toeristen kunnen kopen. Het viel ons wat tegen. Er is zo ontzettend veel vervuiling, je drijft met je bootje letterlijk door een plastic soep. Een grote boot van ‘The Ocean Clean Up’ vaart er rond om het proberen op te ruimen, maar je ziet iedereen al hun afval zo de rivier ingooien en hiermee voelt dat letterlijk als dweilen met de kraan open.

En daarna was het tijd voor het volgende hoofdstuk van onze reis: Cambodja! We hadden behoefte aan iets meer avontuur, authenticiteit en cultuur in onze reis. En dat hebben we gekregen! Alleen al het land inkomen was een heerlijk avontuur. Nooit gedacht van te voren dat we hier naar toe zouden gaan, maar het kwam mooi op ons pad. De meeste reizigers steken vanaf Vietnam over het water de grens met Cambodja over, maar we dachten een snellere route te kunnen nemen over land. Na 4 uur rijden kwamen we bij de grens aan, maar dat was een soort niemandsland, waar ze geen toeristenvisa uitgaven en we dus daar de grens niet over konden. Gelukkig konden we nog via een grote omweg een andere grens proberen. Zo primitief heb ik nog niet eerder een grensovergang gezien! Ook niet in Afrika bijvoorbeeld. Letterlijk een paar hutjes met golfplaten daken in de middle of nowhere. Voor een paar dollar brengen mannetjes je koffer met de motor de grens over, terwijl wij zelf over moesten lopen tussen grote vrachtwagens vol fruit en groenten. Ook werd er in het stukje niemandsland veel verkocht op kleedjes aan de lokale mensen. Na een paar hutjes met een stempel hier, een visum daar, paspoort controle zo, waren we in Cambodja! Daar bracht een taxi ons met 3,5 uur na Pnomh Penh, de hoofdstad van Cambodja. Wederom een mega grote stad.

We boeken eigenlijk overal goede accommodaties om ook een stukje veiligheid in te bouwen. Veiligheid voor wat betreft eten & drinken, maar ook voor een stukje bescherming. Onze ervaring in Pnomh Penh pakte wat anders uit. Al direct zagen we blanke dikke mannen van middelbare leeftijd met jonge Cambodjaanse vrouwen in het hotel en in de restaurants zitten. Wat enorm ongemakkelijk aanvoelt. Er wordt nauwelijks een woord met elkaar gewisseld, maar je weet natuurlijk waarvoor ze bij elkaar zitten. Heel naar.

Na een hele lange reisdag dachten we dat er weinig voor nodig zou zijn om lekker te gaan slapen, maar ik vond een open condoom in ons bed. Echt zo onwijs goor. Sextoerisme is blijkbaar een enorm ding in Pnomh Penh.

Cambodja is een land met een verschrikkelijke recente geschiedenis. In drie jaar tijd is onder leiding van Pol Pot een derde van de bevolking uitgeroeid. En dat is nog heel erg voelbaar in het land. Aangezien de boobytraps en tunnels al erg tot de verbeelding spraken bij Evi & Saar, bezochten Arthur en ik om de beurten de ‘killing fields’. Ongelooflijk indrukwekkend, waarbij het goed is om alles op je in te laten werken wat je hoort en ziet. Vooral de boom waarbij zelfs baby’ s onder toeziend oog van hun moeders werden doodgeslagen vond ik weerzinwekkend.

Na deze heftige indrukken reden we met prachtige rit van zo’n vijf uur dwars door Cambodja, naar Siem Reap. Daar brachten we heerlijke 5 nachten door in een super fijn boutique resortje op het platteland, gerund door een lieve familie. We waren allemaal moe van het reizen en de indrukken. Ook 24/7 samen zijn is best intens, al vind ik dat we het super goed doen met elkaar :-). 

De vibe in Siem Reap vonden we heel fijn! Met de tuk-tuk ben je overal zo en hier vonden we (zeker buiten het toeristische centrum) heerlijke georganiseerde Aziatische chaos. Onverharde straten met kleine winkeltjes, waar van alles wordt verkocht, zoals groenten fruit, met daarnaast bijvoorbeeld een mini winkeltje met alleen maar autobanden. Veel mensen zetten een wasmachine op de stoep, zodat je daar voor 4 dollar je hele was kan laten doen. Ook het toeristische centrum vonden we even heerlijk en we hebben het er helemaal van genomen met z’n vieren met lekker eten, massages, nagels lakken en zo’n hilarisch badje met visjes die aan je voeten kriebelen. Ook konden Arthur en ik en lekker een paar ochtenden naar de sportschool en yoga, fijn!

Veel indruk maakte ons bezoek aan de Angkor Tempels, het grootste religieuze bouwwerk van de wereld, meer dan 4000m2 van meer dan 1000 jaar oud! Pas in 1900 is het herontdekt, daarom heeft de natuur er de vrije loop gekregen en zijn sommige delen totaal overwoekerd door de jungle. Zo zie je maar, de natuur vindt altijd zijn weg.

Cambodjanen vonden wij, net als Vietnamezen trouwens, hele lieve mensen. We blijven een grote attractie met twee blonde meisjes en Evi en Saar worden vaak over hun bolletje geaaid of er worden (stiekem) foto’s gemaakt. Zij hebben daar niet altijd even veel zin in, wat ik wel snap eigenlijk.

Verder zien we overal dat het nog vrij rustig is. Chinezen mochten lang niet reizen, zij zijn een grote inkomstenbron voor het toerisme in Vietnam en Cambodja. Dat geeft een dubbel gevoel, voor ons is het heel prettig dat het niet druk aanvoelt, maar veel mensen zijn afhankelijk van het toerisme en hebben geen werk. Corona heeft hier er flink ingehakt op verschillende manieren.

Aangezien er verder in een groot deel van Cambodja kans is op Malaria, reizen we niet verder het land door. We zijn op weg naar Maleisië, waar we na 4 nachten Kuala Lumpur het land twee weken met de auto gaan verkennen, freedom!

Evi zei vanmorgen dat ze heel benieuwd is hoe ons nieuwe vakantiehuisje er uit ziet en dat ze er veel zin in heeft. Ik ook! Op naar ons volgende avontuur.