Een gelukkig en gezond 2023 vanuit Vietnam!

In het vliegtuig van Phu Quoc naar Ho Chi Minh is er, genietend van het uitzicht over de Mekong-delta, tijd voor het schrijven van een nieuwe update. Het is niet dat we druk zijn, in tegendeel (we zijn nog nooit zo relaxed geweest), maar we genieten enorm van onze rust en vrijheid. Het is heel onwerkelijk om alle tijd van de wereld te hebben en niets te ‘moeten’. Echt alleen maar quality time met elkaar. Al zouden we heel soms best even ‘alleen’ willen zijn, al snel beseffen we dan hoe bijzonder dit is.

Hoi An heeft ons positief verrast. Wat een leuk stadje en wat een heerlijke vibe hangt er. Op onze tweede dag kwamen opa Martie en oma Wilma aan. Wij genoten allemaal van het bezoek. De eerste dagen in Hoi An stonden in het teken van shoppen en het kwijtraken van de jetlag. Waar Evi en Saar in Nieuw-Zeeland binnen 3 dagen door een jetlag van 12(!) uur heenwaren, duurde het deze keer een paar dagen langer. Dat betekende dus de hele week vroeg op, lees tussen 4 en 5 uur en één dag waren we met z’n allen om 01.30 uur wakker. Bea en ik hadden besloten in het ritme van de meisjes mee te gaan, dus het viel allemaal mee.

Hoi An staat bekend om haar tailors. Maar liefst 650 tailors zijn er in dit historische stadje te vinden. Na goede ervaringen met maatpakken in Langkawi enkele jaren geleden stond voor mij vast dat ik minimaal 1 pak wilde laten maken. Na wat research besloten we om te kiezen voor Mr Xe als tailor. Op onze eerste dag liet ik mijn eerste pak opmeten. Het opmeten ging extreem secuur en al gauw hadden we vertrouwen dat het mooi zo worden. Helaas zitten tussen de 650 tailors ook hele slechte en is Tripadvisor in Vietnam niet te vertrouwen. In Vietnam schijnt het overgrote deel van de reviews geschreven te zijn door vrienden, familie, achter-familie, achter-achter-familie en achter-achter-achter-familie.

De aankomst van Martie en Wilma betekende een verstoppartij voor Evi en Saar. In de lobby van het hotel moesten opa en oma goed zoeken, maar toen ze gevonden waren kon het knuffelen beginnen. Als klap op de vuurpijl was ook sinterklaas nog langs geweest in Gouda en zaten alle cadeautjes in de koffer.

De volgende dagen stonden in het teken van leuke dingen doen met opa en oma, heel veel uit eten gaan en pas- en bestelsessies bij Mr Xe. Na het tussentijds passen van mijn eerste pak, besloot ik direct een tweede te bestellen en ook Martie liet zich een pak voor onze bruiloft aanmeten. Tijdens de passessies die daarop volgden vielen ook Wilma (een jurk) en Bea (een pak) voor de charmes van Mr Xe. Het passen bij Mr Xe was een ware belevenis. De dames in de winkel deden de verkoop en als er een deal was gesloten kwam Mr Xe vanuit het atelier aangefietst om de pakken aan te meten. Ook bij het tussentijds passen werd hij gebeld door de dames. Er gaat geen pak of jurk de winkel uit zonder zijn goedkeuren. Na enkele dagen merkte we dat wanneer een pak af was Mr Xe het goede gebruik heeft om de klant op de billen te slaan, vergezeld door de tekst: ‘you happy, me happy.’ Na een week Mr Xe was de lege cadeaukoffer van Martie en Wilma goed gevuld met 4 pakken, 1 jurk, 1 leren jack en meerdere shirts en accessoires.

Samen met Martie en Wilma gingen we een dagje naar Bana Hills. Dit bleek een soort Disneyland-achtig park te zijn op een prachtige locatie. Helaas was de mist extreem dicht en zagen we weinig. Echter had het park een stuk of 10 kabelbanen (waaronder de langste ter wereld) dus Evi en Saar vonden het geweldig. We merkten wel dat de Aziatische manier van toerisme - massaal, vluchtig en heel veel tierelantijntjes - niet echt onze stijl is. Al is het tijdens het reizen met twee peuters wel heel makkelijk.

Naast onze regelmatige bezoekjes aan het centrum van Hoi An hebben we heel lekker gegeten met elkaar. Aan zee kozen we zelf onze kreeften en krabben uit in een heerlijk restaurant mét speeltuin. Het credo van Mr Xe geldt ook bij het reizen met 2 peuters: ‘zij blij, wij blij.’ Dus tijdens het spelen konden we heerlijk eten.

Nadat we een ochtend hadden gevaren met ronde bootjes gemaakt van bamboe kwam het moment om Hoi An te verlaten. Samen met Martie en Wilma vlogen we naar Hanoi alwaar zij door vlogen naar huis, terwijl wij ons op maakten voor de hectiek van Hanoi.

Hanoi is een typisch Aziatische stad: chaotisch verkeer en overal mensen. We verbleven twee nachten in het hart van het oude centrum. Dat betekende: Evi en Saar permanent aan de hand bij ons want werkelijk overal vlogen riksja’s, auto’s, golfkarretjes en heeeeel veeeeel scooters je om de oren. We vonden een prachtige binnenspeeltuin en omdat het maandagochtend was waren Evi en Saar de enige kinderen. Dat betekende één op één begeleiding van het Vietnamese personeel en zo konden Bea en ik onze reis verder plannen terwijl de meiden zich uitleefden. Er was naast een mega ballenbad een klimparcours voor peuters. Evi en Saar genoten en vonden het fantastisch om over dunne balkjes te balanceren.

Later die dag bezochten we train street. De bekende straat waar de restaurantjes hun terrassen inklappen als de trein voorbij komt. Helaas kwam de trein pas ’s avonds, maar een taxichauffeur wist wel een andere straat in de stad waar een uur later de trein voorbij zou komen. Zodoende kwamen we in een ‘niet toeristische train street’ en namen we plaats op een terrasje. Een half uur later raasde de trein aan ons voorbij op een afstand van 50 centimeter. Op de filmpjes lijkt dit niet zo hard te gaan, maar als je er naast staat is het indrukwekkend. Evi en Saar hebben nog nooit zo goed stil gestaan op ons verzoek. 😊

We verlieten Hanoi en gingen door naar Ha Long Bay. Een prachtige 3-daagse cruise (bedankt oma Nel en opa Rien) wachtte hier op ons. Onze verwachtingen werden overtroffen. Na behoorlijk wat research hadden we gekozen voor een luxe maatschappij (lees gemak met peuters) en dat werd volledig waargemaakt. Het eten was heerlijk en de activiteiten geweldig. Evi en Saar (en wij dus ook) genoten van het kajakken tussen de rotsen in baai. Ook keken zijn hun ogen uit bij de drijvende huisjes van de mensen. Daarnaast hadden we onze meest idyllische barbecue ooit! Op een verlaten strand op een eiland was een terrasje opgezet. De meiden konden heerlijk spelen in het zand terwijl wij aten. Los van elkaar hadden Bea en ik allebei een gevoel hoe het moest zijn op een eiland van expeditie Robinson.

In Nieuw-Zeeland hadden we al veel natuurschoon gezien, maar Ha Long Bay en het veel rustigere Bay Tu Long dat we bezochten, hebben ons zeer positief verrast. Werkelijk overal is het prachtig en het is immens groot. Het hangt van mooie eilanden aan elkaar en je kon je volledige oriëntatie verliezen tussen alle eilanden.

Vanuit Ha Long Bay reisden we door naar Phu Quoc. Een tropisch eiland, behorend bij Vietnam, voor de kust van Cambodja, waar we ons voor 9 dagen kerstvakantie zouden settelen. We kozen voor een lekkere bungalow in het heerlijke Lahana resort. Na een aantal dagen ‘onderweg’ te zijn geweest was het heerlijk om hier tot rust te komen. Een aantal dagen deden we ‘niets’. Dat kwam neer op aan het strand liggen met een sapje, terwijl Evi en Saar speelden in het zand of de speeltuin achter ons.

Phu Quoc is wat ons betreft een aanrader. De voorzieningen voor het toerisme (met kinderen) zijn er volop aanwezig, maar er is absoluut geen massatoerisme. Een heerlijke plek om de komende twee maanden uit te stippelen. Na het serieus afwegen van het (tijdelijk) verlaten van Azië (Australië, Zuid-Afrika of Mexico) hebben we toch gekozen om onze reis in Azië voort te zetten. We merken dat we het meest blij worden van vrijheid. Dat betekent niet te veel afhankelijk zijn van chauffeurs of mee moeten in het Aziatisch toerisme (massale excursies met een hoog Efteling-gehalte). Daarnaast willen we niet nog een keer een jetlag door met de meiden. Daarom zullen we, nadat we de komende weken eerst  over land doorreizen naar Cambodja, onze trip vervolgen in Maleisië met een huurauto. Een heerlijk vooruitzicht om volledig zonder verplichtingen door het land te trekken. Daarnaast is zo’n auto ook heel handig voor slaapjes op de dag. Bea en ik bewaren mooie herinneringen aan onze reis naar Maleisië in 2016, dus hopen dat het net zo goed bevalt als toen!

Het plannen van de trip naar en door Maleisië was onze avondbesteding in Phu Quoc als Evi en Saar sliepen (ja ze zijn helemaal door de jetlag en slapen weer tot minimaal 6.30 uur). Naast het uitrusten en genieten bezochten we prachtige stranden. Heel bijzonder was starfish beach waar we zwommen tussen de massaal aanwezige zeesterren.

Na 9 dagen Phu Quoc is het tijd voor Ho Chi Minh stad en de Mekong delta. Het vliegtuig is net geland en daarmee komt een einde aan dit verhaal. Vanavond oudjaarsavond en daarvoor hebben we een hotel met rooftop bar geboekt met first row uitzicht op het vuurwerk boven de rivier.

We sluiten het jaar met een heerlijk gevoel af en zijn benieuwd wat en waar 2023 ons gaat brengen. Alvast een gelukkig en gezond 2023!